De eerste weken van de zwangerschap waren onwerkelijk. Ik besefte niet dat er een mini mensje in mijn buik aan het groeien was, maar door de kwaaltjes moest ik het toch echt gaan geloven! Er zijn mensen die zonder klachten door de eerste maanden heen varen, maar helaas is dat niet bij iedereen het geval. Het kan natuurlijk altijd nog erger!
Week 5 26 april tot 3 mei:
We weten nu net dat we zwanger zijn en vinden het allebei maar onwerkelijk. Toen we zaterdag een positieve test handen hadden hebben we het meteen aan onze moeders verteld en ik heb een vriendin geappt. Het voelt fijn om het meteen te delen en ze weten toch al dat we het aan het proberen zijn. Mocht het mis gaan dan is de steun ook wel heel prettig!
Maandag heb ik de dokter gebeld of ik langs kan komen, want ik wil graag mijn eerste echo's in het ziekenhuis hebben. Bij mijn missed abortion in december hebben ze het bij de verloskundige nogal verkeerd gezien en daarom voelt het ziekenhuis voor mij prettiger. Ik heb voor volgende week maandag een afspraak!
Door de week heen heb ik ook een andere vriendin ingelicht en een van mijn collega's. Zo kan ik het moe zijn ook wat meer verantwoorden. Ik merk echt dat mijn lichaam al hard aan het werk is. Ook mijn tepels zijn al erg gezwollen en mijn borsten zelf voel ik trekken. Op Koningsdag zijn mijn man en ik samen over de vrijmarkt gestruind. We hebben naar babykleertjes gekeken en natuurlijk ook wat gekocht! De baby heeft sinds deze week ook een naam. Deze heeft mijn man bedacht en met 12 weken wordt het weer een andere naam. Voor nu is het Henk! We vinden dat makkelijker praten dan het of hij ;) Met 12 weken wil ik natuurlijk wel een meisjes naam.
Week 6 3 mei tot 10 mei:
Maandags moest ik naar de dokter. Gelukkig had ze veel begrip voor mijn situatie en ik mocht de eerste echo's onder toezicht van het ziekenhuis gaan hebben! Ik heb ook meteen al een echo gepland staan en die is voor volgende week vrijdag! Bij de dokter kwam ik natuurlijk weer twee bekenden tegen. Ik heb echt het gevoel alsof er zwanger op mijn voorhoofd staat, maar ze hadden niks in de gaten hoor! Ik sta al jaren iedere week op de weegschaal en het valt me op dat mijn gewicht alleen maar daalt. Niet met grote sprongen, maar wel met een aantal 100 grammen per week. Ik maak me hier wel wat zorgen over! Op Bevrijdingsdag kreeg ik het eerste cadeautje voor de baby. Een super leuk Nijntje setje van mijn moeder. Ik merk dat mijn hormonen wat beginnen op te spelen! Ik krijg meer last van emoties en trek dingen slechter. Ik ben ook wel erg moe, dus dat speelt ook zeker mee. Het kwaaltje waar ik me nog het meeste aan irriteer zijn de kotsneigingen. Kokhalzen tot dat ik er bij neer van (bij wijze van), maar er komt maar niks uit. Vooral tijdens het tanden poetsen is dit een drama.
Week 7 10 mei tot 17 mei:
Ik begin duidelijk te merken dat mijn buik opgezet begint te raken. Ook heb ik een klein bobbeltje boven mijn navel. De weegschaal blijf zeggen dat ik niet zwaarder wordt, dus ik besloot me maar weer eens te meten! Deze geeft toch duidelijk een verschil aan en ook tussen de ochtend en de avond zit een groot verschil. Woensdags hadden we de eerste echo met 6.4 weken! De echopiste was heel lief en riep meteen toen het beeld aanging dat zij al een kloppend hartje zag! Een hele opluchting en we gingen helemaal happy naar huis met een foto van onze baby. Ook krijg ik meteen een nieuwe afspraak mee voor een tweede echo. Deze heb ik op 5 juni met 9.5 weken. Qua eten probeer ik heel gezond te doen, maar het is moeilijk! Ik ben op dit moment dol op kaas en zoete dingen zoals winegums en wordt misselijk van water en kwark. Waar ik voorgaande weken alleen maar last had van kotsneigingen is het echt overgeven nu begonnen. Ik heb hier niet alleen in de ochtend last van, maar ook door de dag heen. Heel vervelend. Met het pinksterweekend gaan we een weekend naar een hotel. Heel leuk, maar ook vermoeiend en met het ontbijt doen ze me geen plezier. Normaal hebben we altijd vrij actieve vakantie's, maar nu doen we rustig aan. We gaan onder andere naar de Apenheul en Avifauna.
Week 8 17 mei tot 24 mei:
Door het overgeven ben ik zo uitgeput dat ik me op dinsdag ziek heb gemeld. Ik bleef op het werk maar overgeven en was zo moe! Logisch, want je houd niks binnen. Ik heb dinsdag en woensdag bijna de hele dag op bed gelegen en vanaf donderdag begon ik weer een beetje energie te krijgen. Vrijdags ben ik weer aan het werk gegaan.
Als ik het zo lees is het wel een heleboel negativiteit, maar buiten de lieve mensen om mij heen en dingen kopen voor de baby is het ook niet heel erg positief geweest. Ergens was ik ook wel blij met de kwaaltjes, want het gaf mij wel het gevoel dat het goed zat en natuurlijk had ik het voor geen goud willen missen! Ik heb het er allemaal voor over, zelfs als het nog veel slechter zou worden!
Hoe heb jij de eerste weken van je zwangerschap ervaren?
